Kompleks ekspozycji dla nosi nazwę najstarszego parku narodowego w Nepalu. Dla niedźwiedzi himalajskich (Ursus thibetanus) i hulmanów czczonych(Semnopithecus entellus) właśnie przyroda Nepalu stanowi naturalne środowisko. Zwierzęta mają do dyspozycji powierzchnię 1,4 ha lasu z jeziorkiem. Wśród gałęzi drzew można oglądać baraszkujące młode hulmany. Stado tych małp z twarzą boga Hanumana należy do największych grup hodowanych w Europie i z powodzeniem się rozmnaża. Niedźwiedzie preferują wolne spacery w poszukiwaniu malin i pędów drzew.
W centralnym miejscu widokowym pawilonu znajdują się dwa ogromne akwaria słodkowodne prezentujące ryby rzek w Nepalu. Została tu naistalowana także klatka z preparatem niedźwiedzia przedstawiająca okrutne warunki na farmach, specjalizujących się na odbiór żółci niedźwiedzi. Zwłaszcza tradycyjna medycyna Wschodu przypisuje żółci cudowne właściwości.
Przed pawilonem warto zatrzymać się koło małej ekspoyzcji, gdzie w wodzie hasają wyderki orientalne (Aonyx cinerea). Wyderki orietalne, nazywane czasami wydrami karłowatymi, to najmniejsze wydry na świecie. Długość ciała dorosłych osobników wynosi około 0,9 m, zaś masa ciała do 5 kg. Wyderki orientalne występują na bagnach i w płytkich wodach w Azji Południowo-Wschodniej. Żywią się skorupiakami, mięczakami, rybami i żabami. Dzięki ułożeniu pazurów przednich łap mogą rozłupywać skorupy krabów i innych skorupiaków. Wyderki orientalne żyją w wielopokoleniowych rodzinach, w których potomstwo pary alfa pomaga w wychowywaniu młodych. Wyderki są bardzo dobrymi pływakami, co ułatwia im gęste futro stanowiące świetną izolację termiczną. Ich dietę w zoo stanowią ryby, owady i myszy.
Ponad wyderkami wolno przechadza się binturong orientalny (Arctictis binturong). Ten przedstawiciel rodziny wiwerowatych występuje w gęstych lasach Azji Południowo-Wschodniej, gdzie żyje na drzewach w niewielkich rodzinnych grupach. Jest aktywny zwłaszcza o zmierzchu i nocą. Razem z kinkażu, są jedynymi drapieżnikami z chwytnym ogonem, pomagającym im przy poruszaniu się w koronach drzew. Gęste czarne futro chroni go przed wilgocią. Choć binturongi są wszystkożernymi ssakami drapieżnymi, wolą pokarm roślinny, a zwłaszcza owoce. Poluje na gryzonie, ryby lub ptaki, nie pogardzi nawet padliną. W naszym zoo jego racja składa się głównie z owoców i warzyw, dochodzi też mielona wołowina, kurczaczki i ryby. Zagroża im wylesianie, rozszerzanie palantacji palm olejnych, kłusownictwo, łowienie w celach użytku w tradycyjnej chińskiej medycynie. W Czerwonej Księdze Gatunków binturongi zostały zaliczone do kategorii narażony na wyginięcie. W Zoo Ostrava można je zobaczyć także w pawilonie indyjskich ssaków drapieżnych, gdzie żyje para hodowlana.
Hodowla binturongów w Zoo Ostrava sięga do 1981 roku.
