Nowy pawilon dla makaków lwich został uroczyście otwarty w dniu 15 września 2022 roku. Budowa twała 2 lata. Pawilon został nazwany Wanderu, według rdzennego oznaczenia tego makaka. Ta rdzenna nazwa przyjęła się w różnych językach, np. niemieckim czy angielskim.
Zoo Ostrava hoduje makaki lwie, czasem też zwane wanderu, od 1978 roku. Dotychczas makaki zamieszkiwały stosunkowo ciasne ekspozycje pozbawione naturalnej roślinności w starym pawilonie naczelnych. Stary pawilon wzniesiony w 1966 roku nie nadaje się już do użytku i jest przeznaczony do rozbiórki.
Po przeprowadzce makaki mają do dyspozycji nowe ponadczasowe obiekty hodowlane połączone z rozległymi wybiegami. Na wybiegu mają oprócz drzew do wspinania i rozkładające się kłody, ponieważ lubią w nich szperać w posukiwaniu owadów. Dzięki większej przestrzeni i zieleni warunki hodowli makaków są teraz bardziej zbliżone do naturalnych.
Makak lwi, czyli wanderu (Macaca silenus).
Pawilon Wanderu jest nowym domem dla makaków lwich. Swoją nazwę gatunkową zawdzięczają pęczkowi dłuższej sierści na końcu ogona oraz kryzie srebrnych włosów okalających głowę, które przypominają lwią kitkę i grzywę.
Ten najbardziej zagrożony gatunek makaka jest gatunkiem endemicznym. Zamieszkuje resztki lasów tropikalnych w górach Ghatach Zachodnich w południowo-zachodnich Indiach do 2500 m n.p.m. W wyniku wylesiania poszczególne populacje są od siebie izolowane, co może prowadzić do niepożądanego namnarzania osobników spokrewnionych, z tym połączonej degradacji genetycznej, szerzeniu się mutacji i chorób w populacji. Zagraża mu również kłusownictwo. Szacuje się, że na wolności żyje mniej niż 2500 dorosłych osobników, przez co makak lwi został wpisany jako gatunek zagrożony na Czerwoną Listę Gatunków Zagrożonych IUCN. Dawniej makaki te były dość powszechnie hodowane, dziś już nie często spotyka się je pod opieką człowieka.
Ghaty Zachodnie należą do najbardziej zagrożonych skarbców bioróżnorodności na świecie i zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
W pawilonie Wanderu oprócz makaków zwiedzający zobaczą tupaje północne (Tupaia belangeri), węża strzelca szorstkołuskiego (Gongylophis conicus) i gada eblefara lamparciego (gekon tygrysi - Eublepharis macularius).
Tupaja północna (Tupaia belangeri)
Chociaż wyglądem i sposobem życia przypomina wiewiórkę lub koszatnicę, to należy do osobnego rzędu wiewióreczniki (Scandentia). Z uwagi na stosunkowo duży mózg jest bliżej spokrewniona z latawcami i prymitywnymi naczelnymi niż z gryzoniami. Występuje w lasach i na plantacjach Azji Południowo-Wschodniej. Podczas dnia szuka drobnych żyjątek, jaj i owoców w podszyciu lasu. Pokarm przytrzymuje przednimi łapkami. Dzięki chwytnym kończynom sprawnie porusza się po drzewach. Odpoczywa i nocuje w dziuplach. W dziuplach też samica po około 45 dniach rodzi 1-4 nagich, ślepych młodych, które karmi co dwa dni.
Strzelec szorstkołuski (Gongylophis conicus)
Strzelec szorstkołuski to dusiciel, którego samice osiągają do 80 cm długości, natomiast samce są krótsze. Zagrożeniem dla gatunku jest ich nadmierny odłów w celach sprzedaży jako zwierzę domowe, oraz tępienie ze względu na swoje podobieństwo do węży jadowitych. Wieczorem lub nocą poluje na małe gryzonie, jaszczurki i ptaki. Nazwa "strzelec" odnosi się do sposobu polowania węża, gdyż ten atakuje ofiarę "wystrzeliwując "swe ciało z podłoża.
Eublefar lamparci (gekon tygrysi - Eublepharis macularius)
Zamieszkuje tereny suche – stepy, kamieniste pustynie, skaliste zbocza gór. Nocą poluje na owady, sporadycznie na małe ssaki, czasem zjada owoce. Dzienne upały spędza w kryjówce. W grubym ogonie stanowiącym połowę długości ciała, gromadzi zapasy tłuszczu, bardzo przydatne w okresach bez pokarmu. W przeciwieństwie do innych gekonów, nie posiada przylg na palcach, co uniemożliwia mu wspinaczkę po całkiem gładkich powierzchniach. Eublefar ma zamiast przylg małe pazurki,dzięki którym potrafi kopać jamy w piasku i szybko się wspinać po skałach. Samce odróżnia od samic wyraźne zgrubienia w okolicach nasady ogona. Młode różnią się od osobników dorosłych cienkim ogonem i ubarwieniem ciała.
